171project.space is een multidisciplinaire kunst- en projectruimte in het centrum van Arnhem. In de programmering richt 171project.space zich op kunstenaars met een hybride praktijk. De projectruimte zet zich in om meerdere keren per jaar exposities te organiseren, waaronder de corona-proof raamexposities met de naam WindowTalk. Momenteel is WindowTalk#6 te zien met werk van de Franse kunstenaar Jean-Philippe Paumier (1980).
Paumier werkt met alledaagse objecten en materialen. Door een voorwerp of bepaald materiaal zijn ‘normale’ functie te ontnemen ontstaat er een nieuwe betekenis. De site - specifieke installatie Schaarste bestaat uit een collectie vuurstenen, die bepoederd zijn met het fijngemalen gruis van luciferkopjes. Hiermee wil Paumier de brandbaarheidsfunctie van vuursteen benadrukken. Vuursteen komt in Nederland voor als zwerfsteen, langs oevers achtergelaten door smeltwater en rivieren. Dit maakt het een zeldzame, of schaarse steen om te vinden. Op zoek naar vuursteen maakte Paumier lange natuurwandelingen waarbij er door het speuren, rapen en graven een zekere rust en concentratie ontstonden. Een bewuste aandacht voor de stenen, met ieder een eigen verhaal.
**Nog te zien tot 17 januari, Kleine Oord 171

Niet heel veel verder in de straat bevindt zich de expositieruimte Het Blauwe Veld (afb). In de etalage van Kleine Oord 170 liggen matten van blauw kunstgras klaar om een podium te bieden aan kunstenaars. De programmering wordt grotendeels ingevuld via open calls waardoor ook kunst uit de meest onverwachte hoek de kans krijgt om gezien te worden. De West-Duitse beeldend kunstenares Lena Paßlick (1995) werkt voornamelijk met analoge fotografie. Haar beeldtaal is geïnspireerd op, zoals ze het zelf noemt, tweedehands ervaringen uit het verleden zoals oude familiearchieven, haar thuisland Duitsland en herinneringen aan haar jeugd. De ‘valse nostalgie’ van Paßlick komt niet alleen tot uiting in de betekenis van haar werk, ook in de keuze voor een medium als analoge fotografie is nostalgie te bespeuren. Paßlick lijkt te verlangen naar een tijd waar ze nooit zelf bij is geweest. Zo werkte ze voor Het Blauwe Veld met Cyanotype, één van de eerste fotografische processen waarbij er een blauwdruk gemaakt kon worden van een object door het langdurig aan zonlicht bloot te stellen.
**nog te zien tot 17 januari, Kleine Oord 170
 
Het kunstenaarsduo vGtO, bestaande uit Terry van Gurp en René Oudenhoven, heeft sinds 2018 een atelier in het Zijlstra-pand op de Klarendalseweg 137. Jarenlang waren hier, onder leiding van de in 2018 overleden kunstenaar Arno Arts, etalagetentoonstellingen te zien onder de naam ‘Zijlstra Galerij’. vGtO zet deze traditie voort met iedere maand een nieuwe tentoonstelling van henzelf of een hiervoor uitgenodigde kunstenaar. Deze maand is het de beurt aan kunstenares Caroline Kortenhorst (1965). Haar ouders werkten in de ontwikkelingshulp en hierom werd Kortenhorst geboren in Kameroen. Vervolgens groeide ze op in Madagaskar en Indonesië. Toen ze op haar achtste weer in Nederland ging wonen was dat een flinke cultuurschok. Vooral het verplicht stilzitten op school was een groot probleem. En dit stilzitten lijkt ze nog steeds niet goed te kunnen. Kortenhorst schildert, naait kleding, maakt collages, sculpturen, tassen, hoofddeksels en filmpjes, geeft workshops én declameert haar eigen poëzie. Voor de raamexpositie Spons maakte ze kleurrijke en zeer gedetailleerde tekeningen in keurpotlood en balpen.
** was te zien tot 31 december 2021 aan de Klarendalseweg 137