Loes van Schaaijk in de februari-tentoonstelling in De Zijlstra Galerij. Het zijn reliëfs en schilderijen, geen titels, niet voor de tentoonstelling, niet voor de werken. Titels kunnen zo sturend zijn, of, nog erger, lollig bedoeld.

Al jarenlang bouwt Loes haar eigenzinnig oeuvre uit, los van trends en modes maar vanuit haar eigen fascinaties en manier van werken. Ze is niet ambitieus en wars van zelfmanifestatie. Ze wil vooral maken, composities en kleurcombinaties zijn niet alleen haar doel maar ook levenselixer.
Haar fascinaties zijn de constanten in haar werk, boeken, typografie, vogels, natuur, plattegronden, historische landkaarten. Waar ze eerst schilderijen maakte die geconstrueerd waren uit boektitels van door haar bewonderde schrijvers, gebruikt ze nu letterlijk de kaften van oude boeken voor haar schilderijen en reliëfs. Je ziet soms het reliëf van de oorspronkelijke linnen kaft bij strijklicht.  
In de schilderijen en collages is te zien dat het opbouwen van de elementen veel tijd en concentratie vergt. De vormen op de reliëfs bestaan uit meerdere lagen papier met soms daaroverheen weer kleine stukjes papier met een laag acrylverf, soms dik dan weer dun aangebracht. Een tijdrovend monnikenwerk waar zichtbaar plezier in zit.
Laagje voor laagje opbouwen om tot de ultieme compositie en een treffend geheel te komen. Zonder titel. Want die is niet nodig. Het is. En het is goed.

Dagelijks te zien tot 0:00 uur, dan gaan de lichten uit.