Ricardo van Eyk zet in deze solo show de ruimte naar zijn hand. Logische en onlogische vloeren, glimmende reliëfs, rabarberbladeren in kassen, schotels die geen schotels zijn, gesloten kasten, structuren en texturen enzovoort. Als toeschouwer dwaal je door het werk van Ricardo van Eyk. Je kunt groot kijken van een afstand maar je kun ook de ruimte afzoeken. Er is veel te zien en te herkennen. Geeft Ricardo hiermee commentaar op de maakbare wereld om ons heen?