Een weinig cultuurpessimisme is Rogier Janssen (1971) niet vreemd al gaat hij er niet bij de pakken neer zitten. Waar de mens z'n neus vertoont maakt hij er een bende van. Materialistisch hetzij ideologisch. Met zichtbaar genoegen en een ruime scheut ironie verbeeld Rogier deze wereld in zijn ruim opgezette doeken. Niet al te nadrukkelijke citaten uit de kunstgeschiedenis niet schuwend.