Simon van Til gebruikt de fotocamera als meetinstrument om onderzoek te doen naar mogelijkheden en onmogelijkheden van het in beeld brengen van de wereld. Van Til zoekt naar manieren om tijd en daaraan gerelateerd ook licht en afstand, te vangen. Zijn werk loopt synchroon aan de werkelijkheid.
In het werk From ad To / Elongated View fotografeert Van Til de horizon boven een uitgestrekte zee, terwijl hij de cameralens exact 8 minuten en 19 seconden open zet. Dit is de tijd die het zonlicht erover doet om de aarde te bereiken. Het gaat Van Til niet om het in beeld brengen van een romantische zonsondergang; de uiteindelijke foto is het resultaat van een exercitie om de reis van het zonlicht naar de aarde vast te leggen. We beseffen ons dat we bij het bekijken van de zon, niet de zon van dat ene moment, maar de zon van 8 minuten en 19 seconden geleden zien. Van Til laat ons daarmee terug in de tijd reizen.
In Night denken we een abstract blauw vlak te zien, maar ook hier kijken we naar de werkelijkheid, waarbij de camera gedurende 8 uur en 13 minuten gericht was op de hemel; de exacte tijd tussen zonsondergang en zonsopgang op een heldere voorjaarsnacht. De nachtelijke duisternis wordt door het geringe licht van ondergaande en opkomende zon verdrongen, met een blauwe glans als resultaat, als was het een foto van een heldere hemel overdag.
In Appearence into View richt Van Til zijn camera niet op de hemel, maar op het landschap. Hier legt hij de aanvang van de dag vast door zijn lens exact 93 minuten te openen, de tijdspanne tussen het breken van de duisternis en de opkomst van de zon. In complete duisternis zien we niets, maar nog voor de eerste echte zonnestralen, doemt de wereld voor ons op. Het beeld van deze opdoemende wereld refereert aan het fotografische beeld dat in de donkere kamer heel langzaam ontstaat op het lichtgevoelige papier.
Dat de relatie met de werkelijkheid vaak wordt verstoord, symboliseert het werk Single View. We zien een foto van een venster met gewolkt glas, dat het doorzicht belemmert. Voor Van Til is dit beeld een metafoor van de dampkring die ons overdag het uitzicht op het heelal ontneemt.