Hans Walraven schildert als een alchemist. Hij houdt het niet bij linnen en verf, hij maakt mengsels en brouwsels waarmee hij zijn doeken bewerkt. De ene keer begiet hij een doek met een trage emulsie en laat deze zijn weg zoeken over het doek. Op een ander moment punteert hij een doek met tienduizenden dotjes roze verf. “Het houdt je bezig” zegt hij. Hij is aan het werk. Hans laat zijn werk balanceren op een vlak van esthetische ranzigheid en verborgen erotiek en seks. Dat gevoel wordt versterkt door de gestolde brouwsels en andere ondefinieerbare oprispingen die zijn doeken bevolken. Als schilder neemt Walraven een volstrekt eigen positie in en trekt hij zijn eigen plannen.  tekst: site Collectie de Groen