Het werk van Ben Bodt (1943) ontwikkelde zich in een cyclische beweging. Realistische kleurpotlood-tekeningen werden opgevolgd door abstracte experimenten in olieverf. In plaats van het grafische karakter van de tekeningen kwam het schilderachtige.
Na verloop van tijd is in het werk een terugkeer van figuratieve en meer grafische elementen in het verder abstracte werk te zien, zoals een dierfiguur of een bal.
De figuratieve elementen komen steeds meer op zichzelf te staan. De vormgeving wordt realistischer.
Dat realisme in vorm en kleur komt tot uitdrukking in de recente stillevens. Daarin roepen de geschilderde voorwerpen door hun isolement ten opzichte van de omgeving soms een gevoel van vervreemding op.
We zien hier geen schilderachtige benadering van het onderwerp, maar meer een tekenachtige weergave daarvan.